Łada znaczy radość

Łada to nie samochód produkowany niegdyś na licencji Fiata, tylko szczeniak. 

Szczeniaka przyprowadziła do domu nastolatka, która spędzała wakacje w dziurze zabitej dechami. Rodzice nie pozwolili jej zabrać go do miasta, a psisko zaczęło zmieniać życie wszystkich stałych mieszkańców wioski: staruszki Jegorowny, jej sąsiadki Rity i jedynego chłopa we wsi, pijaczka Żory. A później również życie gasarbeitera o imieniu nie do wymówienia, i felczera z ludzkiego pogotowia, które zostało wezwane do Łady. I kota Barsika.

Historię Łady opowiedział Timur Kibirow, poeta, który popełnił tylko jeden kawałek prozą. A ten kawałek na język sceniczny przełożyła Marina Brusnikina w RAMT.

Powstał cudowny spektakl, lekki, słodko-gorzki, spokojny, pełen piosenek, które może śpiewać cała sala. Na małej scenie, zrobionej z wielkiej sceny teatru - wzdłuż "wybiegu" stoi kilka rzędów krzeseł dla widzów. Bardzo, bardzo mi się podobało.

www.ramt.ru