Nie lubię latania

nie lubię. Nie dlatego, że się boję, od czasu Katastrofy, paradoksalnie, przestałam się bać. Ale wkurza mnie dojazd na lotnisko (co prawda, coraz wygodniejszy), kontrole bezpieczeństwa, odprawy, czekania, zamknęli mojego Wedla na Szopenie (podobno mamy już nie mówić Okęcie, tylko lotnisko Chopina i już), a najgorsze jest to, że...

... że latanie jest drogie. Nawet nie chodzi o cenę przelotu (zwłaszcza, jeśli się leci za pieniądze pracodawcy). Kawa i ciastko, bo tak pięknie pachnie... 25 pln w plecy. Gazety i czasopisma - 30 pln w plecy. Książka, bo ta autorka akurat nie wydaje się w wersji elektronicznej. Ptasie Mleczko dla pani w szkole. Woda po goleniu dla ojca z wolnocłówki. Na gwiazdkę. Na wafla mu markowa woda po goleniu, użyje jej pewnie do czyszczenia styków w radiu. Ale w wolnocłówce taka ładna choinka i takie miłe, do bólu atmosferne Last Christmas przez głośniki, przerwane na chwilę przez "pasażerów, odlatujących do Brukseli", ale przecież zaraz wznowione... 

Przepuściłam w ten sposób równowartość biletu kolejowego Warszawa - Moskwa. Kiedy jadę koleją, maksimum, co mogę wydać, to 150 rubli na kurczaka z ziemniakami i ogórkiem kiszonym, zawiniętego w gazetę i podanego przez okno od peronowej babuszki w Wiaźmie czy innym Brześciu.

No nie lubię latania.