Eksperymentarium

To nowe, ledwie od dwóch miesięcy czynne, muzeum dla dzieci. Trudno to zresztą nazwać muzeum, Eksperymentarium to właściwsza nazwa. Dwie pofabryczne hale zamieniono na sale ekspozycyjne. W pierwszej części są szafki na okrycia wierzchnie, toalety i stołówka, a także sklep z "młodymi technikami", "chemikami", "elektronikami" i tak dalej...

To jeszcze było w miarę znajome. A potem Młoda wraz z towarzyszącymi jej przyjaciółmi wrzasnęła "łaaał!" i pobiegła się bawić. Bo zgraja sześciolatków potraktowała muzeum jak salę zabaw. Mocno przypominającą zresztą prawdziwą salę zabaw w Muzeum Politechnicznym, tylko eksponatów było więcej i przestrzeni też. I ludzi.

Młoda usiłowała orientować się w całkowicie ciemnym pomieszczeniu, sprawdzała, którą część ciała ma najcieplejszą, usiłowała rysować w lustrzanym odbiciu, podnieść kumpla na krzesełku za sznurek, usiąść na krześle fakira, zagrać na perkusji i pianinie, w którym widać było każdą strunę... Potem budowała mosty - z odpowiednio wyprofilowanych klocków i most Leonarda da Vinci z deseczek. Sprawdzała siłę tarcia różnych powierzchni, robiąc ślizgi talerzami. Ważyła blaszki różnych metali. Przewoziła kozę, wilka i kapustę przez rzekę. Właziła do amerykańskiej ciężarówki. Oglądała zęby w różnym stadium próchnicy i rozkładała na narządy fantomik. Za nic na świecie nie chciała przymierzyć ciążowego brzucha.

Ale największą furorę wśród wszystkich dzieci robiła... maszyna do wytwarzania mgły. Dokładniej chodziło o okrągłe obłoczki, ale kto by tam wdawał się w szczegóły...

Z ogromną przyjemnością stamtąd zwiałam. Jednak lofty nie są przystosowane do przebywania w nich jednocześnie kilku klas szkolnych (przewodnicy mieli nagłośnienie) i mnóstwa zwiedzających indywidualnie...