Miłosny trójkąt

"...Miasto stało się portem i to nie tylko w znaczeniu fizycznym. Również w metafizycznym. Nie ma innej miejscowości w Rosji, gdzie wyobraźnia z taką łatwością odrywałaby się od rzeczywistości....", pisał Brodski. O mieście, które dla każdego, kto w nim był, staje się niepowtarzalne. I jeszcze z piosenki "Пан Петербург, я влюбился в Вас", czy jakoś tak.

Nie był to chyba dobry pomysł. Byłam w najdroższym mi mieście z najdroższą mi osobą, uuups, chyba spóźniona o dziesięć lat. Takie miasta są dobre dla zakochanych, którzy się w nich razem zakochują, a nie dla żony z dość długim stażem małżeńskim, pokazującej mężowi swoją starą i wcale nie ostyglą miłość. Bo mąż staje się zazdrosny. A jest o co...

Swoją drogą, zastanawiam się, czy notka o Petersburgu jest na temat. Bo ani to o pięciolatce (spędza wakacje w PL), ani o Moskwie :)

W każdym razie w nocy z piątku na sobotę staliśmy w radosnym tłumie na dworcu Leningradzkim. Pociągi w upragnionym kierunku odjeżdżały co 10 minut, ale wcale nie było tak łatwo dostać bilety. Na  superszybkiego Sapsana, których na tej trasie jeździ sześć dziennie, zabrakło biletów tydzień przed wyjazdem... Dworcowy tłum był kolorowy i żywy. Wielkie grupy koczowników z namiotami, pontonami, wędkami, kobietami i dzieśmi, nieco zagubione pary zakochanych, paczki znajomych z browarkiem i gitarą. Było gwarno i gorąco.